geen doel meer stellen, het lukt toch niet. Ik had veel hoofdpijn en was snel moe. Wandelen was al vermoeiend. Gesprekken voeren, beeldschermen, alles kostte me te veel energie. Ik had best veel klachten, maar ik wist ook niet meer hoe ik me moest voelen als ik me goed zou voelen.’’ Onzekerheid en angst over haar gezondheid en weinig speelminuten zorgden ervoor dat ze het plezier in voetballen verloor. ,,Ik trainde alleen en werkte nergens naartoe.’’ Beau besloot een nieuwe uitdaging aan te gaan en de overstap te maken naar Excelsior Rotterdam Vrouwen. In juni trainde ze mee en dat ging naar haar idee goed. ,,Maar in de vakantie werd ik weer heel erg moe en kreeg weer klachten. Ik heb direct een neuropsycholoog gebeld die ik eerder had gesproken en die zei: je moet stoppen met trainen en een nieuw traject in.’’ Met een groepje mensen met niet-aangeboren hersenafwijkingen maakte ze tijdens de zomer een tiendaagse reis naar Spanje. ,,Die arts zei dat je een soort rust moest zien te vinden waar je nog nooit was geweest. Pas daarna zou ik weer vooruit kunnen. Je gaat eigenlijk volledig op de rem. We hadden daar ’s ochtends een yogaprogramma en ademhalingsoefeningen en ’s middags personal training. Daarna gingen we wandelen of een andere activiteiten doen. Alles om helemaal weg te zijn uit de realiteit.’’ ,,We hadden ook drie keer in de week floating. Dan krijg je bandjes om je benen en je middel en lig je in een warm zwembad. Iemand trekt je dan rustig door dat bad. Na een uur was ik helemaal gesloopt. Uiteindelijk voelde ik daar die rust. Ik had mij nog nooit zo gevoeld. Zo bizar. Na een wedstrijd ben je moe, maar deze vorm van moe zijn is heel anders. Het was op 22 november 2019. Beau Rijks speelde met PEC Zwolle Vrouwen tegen PSV toen ze tijdens de wedstrijd de bal hard tegen haar achterhoofd kreeg. Ze zette nog twee, drie stappen, viel voorover en kwam met haar voorhoofd tegen de grond. Ze was even out, maar daarna leek er niks aan de hand. ,,Ik ben zelfs nog even doorgegaan. Niemand had gezien wat er echt was gebeurd. Anders hadden ze me er waarschijnlijk meteen afgehaald.’’ Dat gebeurde niet en de wedstrijd ging door. ,,Ik merkte dat het coachen en het neerzetten moeilijker ging. Het ging te snel, iedereen vloog langs me heen. En ik had last van geluiden. Toevallig zat het stadion die avond behoorlijk vol. Ik ben gaan liggen en werd gewisseld. Daarna heb ik testjes gedaan en die zagen er goed uit. Ik heb een weekend rust genomen en ben weer gaan trainen. Als ik wist wat ik nu weet, had ik dat wel anders gedaan.’’ Ze kwam er al snel achter dat sporten niet ging. Ze trainde apart, maar had niet het gevoel dat ze vooruit kwam. ,,De winterstop kwam eraan en ik dacht: na een paar weken rust zal het wel weer gaan. Na de break ging het iets beter, maar de bal dat was gewoon nog te veel. Ook daarna bleef het heel langzaam gaan. Pas na ruim een jaar kon ik voorzichtig minuten gaan maken, maar achteraf gezien was ik toen nog niet zo fit zoals ik me nu voel.’’ ,,Meestal hoor je dat je na een hersenschudding een paar dagen rust moet houden, of een paar weken. Dan zou het weer moeten gaan. Maar het werd steeds langer. Ik schoof mijn doelen een paar keer voor me uit tot ik dacht: laat ik maar Bijna twee jaar stond Beau Rijks (21) noodgedwongen aan de kant. Nadat ze tijdens een wedstrijd met PEC Zwolle Vrouwen een hersenschudding had opgelopen, kon zij niets meer. Afgelopen zomer, toen ze al was aangesloten bij Excelsior Vrouwen, ging ze tien dagen naar Spanje voor een speciale therapie. Ze keerde als herboren terug en sindsdien kan zij weer doen wat ze het liefst wil: voetballen. HOE KAN HET DAT IN TIEN DAGEN INEENS WEG IS WAAR JE AL ANDERHALF JAAR MEE RONDLOOPT? 23 Maga z i ne x Exce l s i or Rot terdam me i 2022
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=