‘TALENT IS NIET GENOEG’ Anderhalf jaar na de eerste belangstelling van Excelsior, streek Lance Duijvestijn neer in Rotterdam. Hij veroverde vrijwel direct zijn plek in het basiselftal. De strijd om handhaving in de Eredivisie en de uiteindelijke degradatie waren niet de eerste tegenslagen die vechter Duijvestijn in zijn carrière heeft moeten overwinnen. Het was in coronatijd dat Lance Duijvestijn in zijn auto wegreed bij het trainingsveld van Quick Boys. Hij hield bij de amateurclub in Katwijk zijn conditie op peil. Op dat moment de enige keuze, maar achter het stuur besefte hij dat dit niet zijn eindstation mocht zijn: ,,Dit was niet waar ik heel mijn leven over gedroomd en voor gewerkt had. Toen viel bij mij het kwartje, dat ik het alleen met mijn talent niet zou gaan redden in het profvoetbal.’’ We zijn enkele jaren verder, maar de 25-jarige middenvelder ziet dat moment nog voor zich. Zijn hele leven had hij maar één doel: profvoetballer worden: ,,Geen moment hield ik er rekening mee dat het niet zou lukken.” En waarom zou hij ook? Duijvestijn speelde in de jeugd van ADO Den Haag, speelde regelmatig in vertegenwoordigende jeugdteams en droomde van een debuut in de Haagse hoofdmacht. ,,Na de onder 19 mocht ik naar het tweede, maar dat was niet wat ik wilde. Ik moest en zou naar het eerste. Ik was eigenwijs, luisterde niet naar anderen. Ik kreeg de kans om op amateurbasis de voorbereiding mee te doen bij het eerste van NEC. Dat was wat ik wilde horen.’’ Aanvankelijk leek de keuze voor NEC goed. In de eerste competitiewedstrijd mocht hij meteen debuteren. Daarna zat hij nog enkele keren op de bank, maar de echte doorbraak bleef uit. ,,Ik had de overtuiging dat ik er klaar voor was, maar mentaal was dat niet zo. Ik wist niet wat het inhield om profvoetballer te zijn.’’ Na een jaar was hij terug in Den Haag. In het beloftenteam, dat in de derde divisie uitkwam. Het zat opnieuw niet mee. Corona legde de wereld grotendeels stil, beloftenteams mochten niet meer in actie komen. ,,Ik ging niet naar het eerste en dus zat ik zonder club. Ik had ook geen zaakwaarnemer meer. Ineens kwam het besef: het kan nu zomaar klaar zijn. Toen mocht ik van Edwin Grünholz meetrainen bij Quick Boys. Een moeilijke periode. Ik liet een videoanalist beelden achter elkaar zetten. Die video zette ik op Linkedin en tagde allemaal clubs. Ook kocht ik een paar ballen om dagelijks voor mezelf te trainen. Ik hoopte op een kans, maar niemand leek geïnteresseerd.’’ Uiteindelijk zag Helmond Sport wel iets in de middenvelder. ,,Ze hadden zoiets van: laat maar zien wat je kunt. Mijn laatste kans. Toch was ik er relaxt onder. Ik was zó dankbaar dat ik vastberaden was deze kans te pakken. Ik weet niet wat er gebeurde, maar die week had ik vleugels. Ik trainde supergoed en kreeg een contract. Ze zeiden daar: wij denken dat jij over 2, 3 jaar in de Eredivisie speelt.’’ LANCE DUIJVESTIJN 9 8 Magazine x Excelsior Rotterdam juni 2024 Magazine x Excelsior Rotterdam juni 2024
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=