Binnen het gezin werd het een strijd wie van de broers het verst kon komen bij Excelsior. Rien won; hij bereikte het tweede elftal. Over zijn kwaliteiten onder de lat: ,,De zestien was voor mij, ik was sterk in een-op-eenduels en heel goed in penalty’s. Van de tien hield ik er vier of vijf.’’ Omdat de stap richting het eerste er niet inzat, besloot Rien in te gaan op een aanbieding van RBC waar hij een contract kon tekenen. ,,Ik had niks tegen mijn vader gezegd, maar die had inmiddels iets met Henk Zon geregeld. Niemand gebruikte meer kolen, dus veel kolenwerkers kwamen zonder werk te zitten. Mijn vader kon voor Zon een benzinepomp gaan runnen in de Spaanse Polder. Maar wel op voorwaarde dat ik bij Excelsior zou blijven. Toen ik hem vertelde dat ik naar RBC wilde om wat centjes te verdienen, zei mijn vader dat ik bij Excelsior moest blijven. ‘Als jij weggaat, hebben wij geen eten meer.’ Hij zei dat uit een geintje, maar er zat een kern van waarheid in. Toen ben ik gebleven.’’ Spijt heeft hij nooit gehad. En met die centjes kwam het ook goed, want bij de genoemde benzinepomp zat een werkplaats en die mocht Rien als jonge, zelfstandige automonteur gaan gebruiken. ,,Die pomp in de Spaanse Polder lag vlak bij de groothandelsmarkt en al die marktkooplui kwamen met hun auto’s naar mij toe. Ik had me daar een werk, allemaal dankzij Henk Zon. Wat dat betreft was ik blij dat ik bij Excelsior was gebleven.’’ Na Excelsior keepte Tiel onder meer voor HION en Swift Boys. Dat laatste combineerde hij met een plek onder de lat bij het beroemde veteranenteam van Excelsior. Met mannen als Henk Schouten, Arie Vermeer en Piet de Kramer werd dat team vrijwel elk jaar kampioen. ,,Een wereldelftal. Ik deed mee, maar waarvoor weet ik niet. Ze hadden helemaal geen keeper nodig, haha.’’ Nog steeds bezoekt Rien alle thuiswedstrijden van Excelsior. ,,Heerlijk is dat. Op het brommertje naar de club. Biertje in de kantine. Daarna naar ons eigen plekkie op de tribune en na afloop napraten in de kantine.’’ Daarnaast is hij als vrijwilliger actief, samen met zijn kameraden Leo Kooijman en Rien Verwest helpt hij de schoonmaakploeg met het schoonvegen van de tribunes en als chauffeur brengt hij de kinderen die deelnemen aan Playing for Success van school naar het stadion. ,,Ik kan niet thuiszitten, daarom vind ik vrijwilligerswerk voor Excelsior zo leuk. Als ik dat niet meer kan, zou ik dat echt vreselijk vinden. Met die kinderen rijden is hartstikke leuk, al was het ook wel even wennen. Je hebt er drukke kinderen tussen zitten, maar ook kinderen die heel verlegen zijn. Dat herken ik van vroeger toen ik dat zelf ook was. Het is leuk om te proberen dan toch contact te maken. Met een praatje en humor. Vaak zie je dat ze vanzelf een keertje loskomen.’’ 43 Maga z i ne x Exce l s i or Rot terdam decembe r 202 1
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=